-
1 ἀπο-δέω [2]
ἀπο-δέω, ermangeln, τινός, bes. bei Zahlenangaben, τριακοσίων ἀποδέοντα μύρια (d. i. 9700) Thuc. 2, 13; ὀκτὼ ἀποδέοντες τριακόσιοι, 300 die 8 ermangeln, 300 weniger 8 (d. i. 292), 4, 38; ἔτη ἑνὸς ἀποδέοντα ἑκατόν, 99 Jahre, Luc. Macrob. 23; – nachstehen, ὀλίγον ϑεῶν ἀποδέοντες, d. i. die beinah Götter sind, Luc. Hermot. 22; ἀποδέοντες τοσούτῳ πλήϑει Plut. Luc. 28; τὸ ἐπέτειον ἀπέδει τῶν παλαιοτάτων οὐκ ὀλίγον Plut. def. orac. 4; τὸ ϑῆλυ τοῦ ἄῤῥενος οὐδὲν ἀποδεῖ, c. inf., Gryll. 4; Ggstz ὑπερβάλλειν de an. procr. e Tim. 15; wie tantum abest, τοσοῦτον ἀποδεῐ τοῦ νομίζειν adv. Col. 4; τοσοῦτον ἀποδέω τινός Plat. Ax. 368 a.
-
2 αποδεω
I(fut. ἀποδήσω)1) перевязывать, перетягивать(τὸν ὄμφαλον Plat., Arst.)
2) завязыватьII(fut. ἀποδεήσω) находиться в меньшем количестве, быть меньшимὀκτώ ἀποδέοντες τριακόσιοι Thuc. 300 — без 8, т.е. 292;
ἔτη ἑνὸς ἀποδέοντα ἑκατόν Luc. 99 — лет;ἄσματα οὐ πολὺ τῆς Σαπφῦς ἀποδέοντα Luc. — песни, немногим хуже тех, которые написала Сапфо;τοσοῦτον ἀποδέω τοῦ δεδοικέναι τὸν θάνατον, ὥστε … Plat. — я настолько далек от страха смерти, что …;οὐδὲν ἀ. τινος Plut. — не уступать чему-л.;ἀ. τῆς ἀληθείας Plat. — быть далеким от истины